Ver van de woelige wereld

17 mei, La Varangue – park Anja – Ambalavao, 25 km
Vandaag gaan we naar park Anja, een klein natuurpark dat door 6 omliggende dorpen gerund en onderhouden wordt. Als we aan komen rijden wordt het nog lege kantoortje in een mum van tijd bemand door twee gidsen, de dorpsoudste en de kassier. We kopen een kaartje en kunnen op pad! Een van de gidsen loopt het hele traject op blote voeten; door het hoge struikgewas en ook de kale, steile rotsen klimt hij behendig op. In het park wonen 20 families ringstaartlemuren (400 stuks). Ze zijn inmiddels gewend aan nieuwsgierige toeristen want we kunnen ze op 2 meter afstand benaderen. Het is nog vroeg in de ochtend en de meesten zitten nog in elkaar gekruld (vanwege de kou) op de wiegende takken van de bomen. Een enkeling heeft zijn prachtige staart (wel een meter lang) uitgerold. We spotten heel wat lemuren, de een nog fotogenieker dan de ander. Ineens horen we een hard gekrijs. Er blijkt een kaper op de kust: een roofvogel die wel een jong sappig lemuurtje lust. Vooralsnog lukt het de roofvogel nog niet om een lemuurtje te verschalken, gelukkig! We maken een mooie wandeling door het park en halverwege komen we op een hoge rots vanwaaruit we een mooi uitzicht hebben op de vallei. On top of the world... Op de terugweg komen we langs enkele rotsspleten die in gebruik zijn als familiegraf. De gids laat ons het graf zien waar zijn opa vorig jaar is bijgelegd. Hoog in de rotsen zien we een stapel stenen die de ingang van het graf markeren. Dicht bij de hemel....
In de middag peddelen we naar het dorp omdat we internet nodig hebben. We lunchen weer bij het restaurantje van Jean Marie en komen daar Kevin weer tegen die vanuit het zuiden terugreist naar Tana. Hij gaat een driedaagse trekking doen in de Tsaranoro vallei dus wie weet komen we elkaar nog weer tegen...In een mooie namiddagzon keren we terug naar La Varangue; wat een prachtig landschap!

18 mei, La Varangue-Camp Catta, 48 km
Vanochtend ontbijten we samen met een Nederlandse reizigster die al drie maanden door Madagascar reist. Haar blog kun je lezen op: passionatenomand.nl
Van haar horen we dat er rellen zijn geweest in de hoofstad in het weekend van 21 april. Dat waren onze eerste dagen in Madagascar. We zijn toen naar de hoofdstad gefietst maar hebben niets gemerkt. Het speelde erg lokaal en er is weinig ruchtbaarheid aan gegeven; waarschijnlijk om het in de kiem te smoren. De huidige president wil een aantal maatregelen invoeren die het voor oppositiepartijen heel moeilijk maakt om mee te doen aan de verkiezingen. Zo kan hij aan de macht blijvenen zijn zakken verder vullen. De zaak is cosmetisch gesust. We vragen ons af in hoeverre de lokale mensen er iets van hebben mee gekregen. Vandaag fietsen we verder door naar het zuiden. Het landschap wordt steeds kaler, bergachtiger en leger. Hier en daar een paar huizen; water of een cola halen onderweg gaat niet meer lukken hier. Na 35 kilometer nemen we een een onverhard, hobbelig zijpad naar Camp Catta in de Tsaranora vallei, nog verder weg van de bewoonde wereld. Alhoewel er altijd wel weer een local opduikt op plekken waar je het niet verwacht. Na 20 moeizame, hobbelige fiets en-loopkilometers komen we net rond het middaguur aan in Camp Catta. Hier rijden geen gewone auto’s meer; alleen fourwheeldrives. We weten nu waarom! Camp Catta ligt op een prachtige plek tussen de bergen. In the middle of nowhere is er dan ineens weer een plek waar electriciteit is, zelfs een eco zwembad! Helaas geen internet en telefoonverbindingen; je kan niet alles hebben. Er leeft een grote familie ringstaartmaki’s in het kamp. Ze geven hele voorstellingen rondom ons huisje en proberen zelfs de fietsen uit!! Deze foto’s zijn het ultieme bewijs dat we echt in Madagascar zijn en echt onze eigen fietsen hebben meegenomen.

19 mei, Camp Catta-Pic de Cameleon, 11 km wandeling
We hebben heerlijk lang geslapen. Na het avondeten nog even lezen en dan vallen om 20.30 onze ogen wel dicht! We gaan een trekking doen naar de Pic de Cameleon een 1526 m hoge berg die vanwege zijn uiterlijk zo genoemd is. Onze gids vertelt onderweg van alles over medicinale planten en laat ons zien hoe we onze fietsbanden kunnen plakken met sap uit de bast van een bepaalde boom. Handig om te weten! Verder nog van welke boombladeren we thee moeten trekken om malaria te voorkomen. En wat helpt tegen suikerziekte, maagpijn etc. Ondertussen probeert hij ons nog wat Malagassy bij te brengen. Zo komt de Pic de Cameleon gestaag dichterbij. Onderweg komen we nog een man, vrouw en dochtertje tegen die terugkomen van de markt. Ze hebben rijst verkocht zodat ze van dat geld weer suiker, koffie of groente kunnen kopen. Het is een lange wandeling van hun dorp naar de markt, 30 kilometer! En ze lopen sneller dan wij! Het laatste stukje naar de top is een beetje steil maar daarna hebben we een 360 graden uitzicht over de vallei. In de vallei zien we op diverse plekken wat huisjes liggen, ongeloofelijk dat mensen zo ver van de bewoonde wereld wonen. In het dorp van Camp Catta ligt een school. Het is een prive school en daar moet voor betaald worden volgens de gids. De meeste kinderen gaan dan ook niet naar school en onderwijs is niet verplicht. Op de terugweg bezoeken we nog een rudimentair ziekenhuisje. We krijgen een korte rondleiding door de vroedvrouw. Vrouwen komen hier naar toe voor prenatale zorg, vaccinaties en om te bevallen. En verder bij ziekte. Het lijkt me een hele kunst om hier op tijd te arriveren voor de bevalling als je 30 km verderop woont.
20 mei Camp Catta-Park Isalo, Ranohira, 20 km fietsen + transfer
Gisteravond was het feest op het kamp! Een van de gidsen was jarig en dat werd gevierd met muziek en dans! De overgave en het plezier waarmee de mannen zingen werkt aanstekelijk en natuurlijk moesten we meedoen. Dat we vandaag de Pic de Cameleon hebben bedwongen moeten we naar even vergeten maar ik voel ‘m wel! Dat werd dus een latertje..... Vandaag fietsen we 20 km terug over een slechte zandweg naar de hoofdweg. Daar worden we opgewacht door een auto die ons naar het Nationaal Park Isalo brengt. Fietsen op het dak en heel luxe zien we het landschap even later aan ons voorbijzoeven. Een kip die nog even snel probeert over te steken laat het helaas het leven... Dat wordt chicken tonight. Even later verschijnt er een zebukudde op de weg, en nog een en nog een. Ze schijnen op weg te zijn naar de zebumarkt in Ambalavao, 100 km verderop...Het landschap verandert van bergachtig naar een vlakke steppe met kniehoog wuivend gras zover het oog reikt. Heel af en toe nog een klein gehuchtje met wat hutjes maar verder is het een al verlatenheid. Dan ineens verschijnt er een muur van steen aan de horizon: Park Isalo. We vinden een prachtig hotel aan de rand van het park, met internet! Installez vous!

21 mei Park Isalo, wandeltocht
Na een heerlijke nacht genieten van een heerlijk croissantje met uitzicht op de prachtige rotsformaties van Park Isalo. In een oude Flintsone auto worden we opgehaald door onze gids om naar het parkingang te gaan, 11 km verderop. Voor de autotransfers hebben we dik teveel betaald...maar gelukkig rijdt deze rammelbak met verve door een bijna kniehoog riviertje heen. Ik ben stomverbaasd. We beginnen onze wandeltocht op het plateau van Isalo en hebben vandaar een prachtig uitzicht over de hoogvlakte aan de ene kant en de bijzondere rotsformaties van Isalo aan de andere kant. Het park rijst als een 300 meter hoge muur ineens uit het de hoogvlakte op; een bijzonder gezicht! Vanwege de kleuren wordt dit landschap van zandsteen (oranje rode kleur) weleens vergeleken met Colorado. Het is een prachtig landschap en in het zachte zandsteen zijn door erosie en wind bijzondere vormen uitgesleten. We komen onderweg veel Nederlandse toeristen tegen, de Djoser groep en de wandelaars uit Camp Catta. Na een heerlijke lunch wandelen we verder en dalen af naar de canyon; we bereiken verschillende natuurlijke zwembadjes. We kunenn zwemmen maar zo warm is het helemaal niet. Een paar jongetjes staan bibberend aan de kant. Vanwege tweede pinksterdag zijn er veel Malagassy in het park. Vooral veel jeugd in hun mooiste, zondagse, hipste kleren. Het is een drukte van belang en voor het eerst zien we kinderen echt spelen. Dit is helaas niet voor alle kindereren weggelegd want als we bij de parkeerplaats aankomen staan er twee jongetjes houten lemuren te verkopen.

22 mei Rock Lodge-Ilakaka vice versa, 43 km
Vandaag fietsen we vanuit ons hotel naar het stadje Ilakaka en weer terug. We fietsen langs het park en het is een schitterende route. We hebben de weg bijna voor ons alleen, de wind in de rug en vals plat omlaag. Om de 10 minuten scheurt er een taxi brousse of 4x4 voorbij. Na de stenen formaties van Park Isalo fietsen we door het grote niets; alleen maar wuivend kniehoog gras en af en toe een boom. Volstrekte verlatenheid. Zelfs geen mensen meer langs de kant van de weg. Het is maar 16 kilometer maar we krijgen in de korte tijd wel het ultieme lege eindeloze steppegevoel. Eindeloze vlaktes tot aan de horizon niets noppes nada...Na een korte klim zien we in de verte een groene vlek met huisjes opdoemen: het gelukzoekersstadje Ilakaka. Jaren geleden zijn hier saffieren gevonden en toen is er in no time een stadje ontstaan waar veel mensen hun geluk beproeven. Als we bij de rivier in het stadje aankomen zien we inderdaad wat mensen met een zeef in de weer maar ook de was wordt gedaan en er staan wat auto’s in de rivier voor hun wekelijkse wasbeurt. Het echte werk vindt elders plaats. We proberen wat zijsteegjes uit om verderop bij de rivier te komen maar we komen weer terug op de hoofdweg. Als we een zandweg uitkomen zien we een jeep volbeladen met militairen en geweren voorbij komen, duidelijk op weg naar de mijn verderop. De zandweg is niet echt fietsproof dus we laten het er maar even bij. Op de terugweg naar ons hotel nemen we nog een aantal zijpaden het Isalo park in. Het is een prachtig landschap en we ploegen via een mulle zandweg naar Fenetre d’Isalo. Een natuurlijk venster in een rostformatie met mooi uitzicht op de hoogvlakte. We komen geen mens of verkeer tegen; overal verlatenheid. Af en toe een vogel die nog even voorbijvliegt. Wat een bijzondere omgeving! In de middag genieten we van het mooie uitzicht vanuit ons hotel, lekker bij het zwembad en een boek. Felix klust wat bij voor zijn werk; dat gaat hier prima met een snelle internetverbinding...Toch een bijzondere gewaarwording dat je in deze verlatenheid in contact kan staan met de rest van de wereld.

23 mei Rock Lodge, 18 km fietsen in de omgeving
Vandaag onze laatste luie dag hier. Na het onbijt nog even uitbuiken en dan fietsen we het zandspoor van het Malaso circuit op. Dit is eigenlijk een 4x4 track om met de auto het park te verkennen en het wordt niet veel meer gebruikt. Het is doodstil en we ploegen 3 km door het mulle zandspoor. Gisteravond heb ik in de reisgids gelezen dat reizigers wel eens overvallen zijn bij een ander bezienswaardig punt en ik voel met toch niet helemaal op mijn gemak. Bovendien zijn we illegaal in het park, zonder gids en zonder toegangsbewijs....We zien helemaal niemand en het voelt voor mij toch een beetje unheimisch hier. Wie weet staat achter de volgende boom iemand ons op te wachten of anders de boom daarna wel....We hebben expres geen camera en weinig contanten meegenomen.Het mulle zand is ook niet bepaald uitnodigend; het track voert diep het park in en is 42 km lang. Mmm..In de verte ziet Felix een lemuur de weg overschieten. Even later horen we hem ook, de klagende roep van een lemuur die de groep kwijt is. Zo voel ik me ook....en gauw keren we om. We drinken nog een cola bij het buurman hotel 5km verderop en dan zit ons avontuur er wat mij betreft weer op. Bij ons “eigen” hotel kunnen we ook wandelen en de uitzichten zijn mooier dan we onderweg hebben gezien. Waarom zoeken we het dan steeds verder weg.....Aan het einde van de dag genieten we nog van de bijna zonsondergang op een mooi uitzichtspunt vlakbij het hotel. Het personeel komt sundowners serveren op de top....niet voor ons maar als je alles hebt blijft er niets te wensen over..........