Eerste verkenningen op Madagascar

Au bois vert, Antananarivo, rondrit 40 km

Au bois vert, zo heet ons eerste hotel en dat is met recht zo genoemd. Ver van de grote, drukke stad Antananarivo ligt ons eerste onderkomen in een klein bosgebiedje. We hebben vannacht diep, diep en veel geslapen. Om half 7 werd ik wakker van de bijzondere geluiden van het eerste exotische beest. Na het ontbijt onze eerste testrit naar Antananarivo. Felix zijn kilometerteller deed het niet, mmmm na een paar kilometer kwam hij erachter dat hij zijn voorband precies omgekeerd terug had gezet. Jut en Jul en de kunst van het fietsenmaken... Daar zijn we minder goed in.... Aan de kant van de weg zien we regelmatig wat openluchtfietsenmakers dus in geval van echte nood......Het is zondag vandaag en dat is hier nog een dag dat alle kerken open zijn en de winkels dicht. Veel mensen lopen keurig in pak, de dames met een mooi kleedje en de bijbel in de hand. Het is bijna 20 km fietsen voordat we in het "echte" centrum van Tana zijn, de stad is enorm uitgstrekt en over verschillende heuvels gebouwd. Tana is niet echt een mooie stad. Wel veel bedrijvigheid maar niet teveel om je heen kijken want er zijn plenty potholes....We fietsen omhoog naar Haute Ville, het oudste gedeelte van de stad met de mooiste gebouwen. Met een cola in de hand ploffen we op een terrasje met prachtig uitzicht over de stad. "Waar kwamen we nou ook alweer vandaan???? Gelukkig gidst de telefoon van Felix ons weer terug naar Au Bois vert. Maar eerst belanden we nog in een enorme file die de weg tweezijdig volledig blokkeert. Ik raak aan de praat ( niet moeilijk als je wit bent en met je fiets aan de hand loopt tussen alle locals) en ik word uitgenodigd met twee handen een V teken te maken. Ik doe vrolijk mee en mijn buurvrouw houdt mijn fiets wel even vast. Hoe ik heet? etc. Er wordt gezongen, gejeld en gelachen. Toch eens vragen wat er aan de hand is? Het blijkt om een begrafnisstoet te gaan! De joligste stoet die ik ooit tegenkwam!

23 april TAna-Mandrakea Park, 73 km
Gisteravond heeft het veel en flink geregend en de vooruitzichten voor vandaag leken niet al te best: veel showers...Om zes uur werden gelukkig we wakker met een zonnetje: we krijgen weer zin om op de fiets te stappen! Om 7 uur 's ochtends is Tana al in vol bedrijf. Kinderen op weg naar school, mensen op weg naar werk, markt of elders en zo belanden we in de maandagochtendfile van Tana. Alle weggebruikers proberen al slalommend een geplaveid stukje wegdek te bemachtigen...goed opletten dus! Na 25 km verlaten we drukte van Tana en bebouwing rondom en wordt de weg rustiger en de omgeving groener en heuvelachtiger. Er zitten pittige en lange klimmetjes tussen en onze fietsen zijn behoorlijk zwaar beladen... Dat gaat in de benen zitten! We rijden tussen rijstvelden door waar mensen aan het werk zijn, de rijst wordt geoogst en met hand worden de rijstkorrels eruit "geslagen". Ook een pittig klusje, dan mogen wij niet klagen als we in 1.1 met 5 km/uur naar boven fietsen....Onze maaltijd gisteren was zo overvloedig dat we restant pizza hebben meeegenomen als lunch. Het aantal dorpjes wordt minder, het aantal omhoog slingerend bochtjes neemt toe en de omgeving wordt bosrijker. Op onze pizza fietsen we verder. Voor ons loopt een man met een houten kar volgeladen met pas geoogste rijst, getrokken door twee zebu's ( soort koeien). Er raast een vrachtwagen voorbij en de zebu's vliegen van schrik de berm in. De kar kantelt en komt op zijn kop terecht. Wat een triest gezicht!!! Ik vraag of we kunnen helpen maar hij zegt dat hij 5 sterke mannen en een grote auto nodig heeft. In het volgende dorp misschien??? Mmmm, na 3 km nog geen dorp. We spreken een aantal wachtende mensen aan en een busje met wel 20 sterk uitziende mannen. Ik leg uit wat er is gebeurd en wijs op mijn spierballen.... Ik hoop dat ze hem hebben kunnen helpen.....
Na een vermoeiende tocht komen we aan in Mandraka Park. Een soort vakantie onderkomen eco style. Tussen zes en 8 uur 's avonds is er electriciteit dus dat wordt lekker vroeg naar bed, no problemo! Maar eerst nog een aantal mooie kamelons bewonderen die hier opgevangen worden. Ze zijn prachtig om te zien, wel in gevangenschap helaas....

24 april Mandraka-Andasibe, nationaal park Analamazaotra, 84 km
Na een stevig ontbijt met drie eieren verlaten we als enige gasten Mandraka park. Tot ons grote verrassing volgt er een 15 km lange afdaling! Wel fijn met zo'n heftig ontbijt achter de kiezen en na de zware tocht van gisteren. We komen door leuke kleine dorpjes en dan weer door een wat bosachtiger landschap, alles prachtig groen. We eindigen de afdaling in een mooie groene vallei waar veel rijstvelden liggen. Als een mooi heldergroen lint liggen de rijstvelden tussen de bergen. Dat hadden we vanuit het vliegtuig ook gezien. Onderweg redden we nog een kameleon van een wisse dood, hij staat midden op de weg om zich heen te kijken en laat zich niet wegbonjouren door twee fietsers.....Twee vrachtwagens staan geduldig te wachten tot Felix tenslotte het beest bij zijn buik pakt en resoluut in de bosjes gooit. Hij vind het niet leuk....
Malagassy zijn bescheiden en vrolijke mensen. Ze groeten meestal niet uit zichzelf maar als je dat wel doet reageren ze vaak enthousiast en met een glimlach. We trekken wel bekijks... Vazaha (vreemdeling) horen we vaak en wat daarna komt verstaan we helaas niet meer . Soms lachen ze zich slap : die gekke fietsers met zware bepakking die zich met veel moeite omhoog trappen. Maar we worden soms ook positief beloond met een high five, daar doe ik weer voor!
Het gaat weer behoorlijk op en neer maar wel voorspoedig. Om half 1 zijn we op bestemming. Na de lunch gaan we nog even naar het dorpje Andasibe, 3,5 km verderop. Alle huizen zijn van hout en daardoor heeft het dorpje de sfeer van een Westernstadje. Wat een dorpsleven, veel winkeltjes en overal bedrijvigheid.

25 april, nationaal Park bij Andasibe
Vandaag weer vroeg op voor een trektocht door het natuurpark. Aan het ontbijt verwonderen we ons over een groot spinnenweb dat pal boven de rivier hangt. De overspanning is wel bijna 10 meter!
Het park is een secundair park en dat houdt in dat het oorspronkelijke bos is gekapt (door de fransen vanwege de aanleg van een weg en een spoorweg. In het park komt een bijzondere diersoort voor: indri-indri en deze werd met uitsterven bedreigd. Daarop is het park heraangeplant met niet inheemse soorten zoals bv Camellia( uit Japan!!) De indri-indri kreeg daardoor gelukkig wel nieuwe levenskansen.....
Als eerste spotten we een bruine lemuur. (half aapje) Een erg aaibaar beestje om te zien dat ons met grote ogen gadeslaat. Bij een romantisch bruggetje horen we het
verhaal over de spin en zijn vrouw: het vrouwtje is de grootste van de twee en spint het mooie ronde web: zij vangt er vliegjes in voor haar mannetje. Haar mannetje is een klein ietepetietje.... Dat moet ook want het mannetje wordt door de wind naar overkant geblazen om de draden te spannen. Het vrouwtje hangt de hele dag in haar web te nietsen en vangt in haar web allerlei lekkers voor haar mannetje. Wat een mooie co-productie....(vrij vertaald uit het frans....) maar wel wonderbaarlijk!!!
We ploegen als Livingstone door het woud. De gebaande paden met kilometeraanduiding (...) hebben we al verlaten. Dan komt er een koppel met een gids aan die de diadeemsifaka's hebben gezien. Voor de naam alleen al zou je sneller gaan lopen! 't Zijn prachtige dieren om te zien, een mooie kop, wollige vacht en prachtige kleuren. We zijn zo dichtbij dat we kunnen horen hoe paps de schil van de besjes met zijn tanden doormidden knakt. Dan springt de hele groep weer naar een andere tak. Ze zijn supersnel!
De indri -indri laat zich niet zo makkelijk zien. Horen des te meer!! Het zijn bijzondere kreten waarmee de indri's met elkaar communiceren. Na nog een uurtje spoorzoeken zijn ze gespot: heel hoog in de bomen want het zijn fijnproevers: ze eten alleen verse blaadjes. We rekken onze nekken om ze te bekijken...we hebben ze toch maar mooi even gezien!

26 april
Andasibe-Brickaville, 117 km
We hebben een lange tocht voor de boeg. Gisteren had ik een beestje te pakken en 's middags heb ik in bed gelegen. Gelukkig vandaag weer opgeknapt. Het is een mooie tocht die in de bergen begint en bijna aan de kust eindigt. We krijgen de kilometers naar beneden kado maar het gaat al heuvelend op en neer, we moeten nog genoeg klimmen....best wel zwaar! We lunchen in een dorpje met vega soep met noedels. Veel trek heb ik nog niet maar voor zo' n tocht moet je wel wat eten. Ik vraag de soep nog maar wat extra door te koken want er drijft een ei in waarvan ik niet weet hoe lang en de soep is matig warm....3 km na de lunch begeeft Felix zijn fiets het: een gebroken ketting. Wij terug naar het dorp waar we gelukkig al gauw een technisch uitziend werkplaatsje vinden en de man blijkt gelukkig in staat de ketting snel te repareren. Opgelucht stappen we op de fiets, we moeten voor half zes in Brickaville zijn want in het donker fietsen is niet aan te raden. Na 1 km is weer een probleem, dus wij weer terug naar het inmiddels vertrouwde adresje. Onze technische man sloopt een versnellingskabel los waardoor Felix alleen met de middelste versnelling naar Brickaville kan rijden. Daar kunnen we het vast laten repareren. Als we voor de 5e keer voorbij komen zwaaien de bewoners aan de kant van de weg ons spontaan uit, bon voyage! Ze kennen ons inmiddels......
Ruim voor het donker komen we gelukkig in Brickaville aan. We vinden het enige aggenebisj hotel ( gelukkig wel schone lakens) en Felix gaat als een haas op zoek naar een fietsenmaker...
Na veel omzwervingen vindt hij iemand die de shifter voor het versnellingsblad kan solderen. Twee uur later sta ik samen met Felix in een donker modderig steegje tussen de huizen waar met man en macht wordt gewerkt om de shifter terug te zetten. Felix schijnt bij met zijn zaklantaarn en ondertussen sta ik in het frans te praten met 10 kinderen ( er komen er steeds meer bij) die steeds enthousiaster worden. Helaas alle enthousiasme ten spijt gaat het vanavond niet lukken. We nemen afscheid van alle hulptroepen en gauw een douche een een hapje eten. Het worden vers gemaakte vega noedels bij de buurman next door. Met een biertje, dat smaakt!!!

27 april Brickaville-Taosamina, 103 km
Na een waaknacht waarbij de vrachtwagens door de slaapkamer leken te denderen stappen we om 06.45 weer op de fiets, we krijgen de kilometers niet kado .... Weer klimmen! Als we op een soort hoogvlakte zijn gaat het wel op en neer maar het zijn steeds korte, pittige klimmetjes. Het valt ons niet mee na zo'n doorwaakte nacht. We vorderen gestaag, onderweg kopen we wat mandarijnen bij twee giebelende meisjes. Het valt me zwaar om alle enthousiaste mensen en kinderen langs de kant van de weg netjes te blijven groeten, zeker als ik net puffend in een beklimming zit... Maar ik kan het niet over mijn hart verkrijgen stug door te fietsen..
Onderweg zien we veel kapotte vrachtwagens. Ook gebeurt het dat de ene weghelft geblokkeerd wordt voor een uitgebreide wasbeurt. Gelukkig houden de vrachtwagens goed rekening met ons. Ze zijn gewend goed op te letten, veel potholes.......
Als we 75 km hebben gefietst begeeft Felix zijn ketting het weer.... We stranden net naast een kapotte vrachtwagen en een huisrestaurantje. We lenen wat gereedschap van de chauffeurs. Na wat gepruts lukt het Felix zelf om de zwakke schakel te vervangen. Jut en Jul leren de kunst van het fietsenmaken....In het huisrestaurantje drinken we een cola met de familie op de goede afloop. De rondscharrelende kippen hebben ook geluk, die krijgen mijn inmiddels uitgedroogde stokbroodje! Zonder verder technisch ongemak bereiken we Taosamina, de grootste havenstad van Madagascar. De laatste kilometers laveren we tussen de riksja's, tuk tuks en potholes door. We vinden een goed en schoon hotel, heerlijk!