Onze eerste dagen op Sri Lanka
Door: Gusta
Blijf op de hoogte en volg Felix en Gusta
22 December 2016 | Sri Lanka, Anuradhapura
Beste lezers van onze vorige reisblog. We zijn weer op reis! Bij velen bekend maar niet bij iedereen. Als je geen prijs meer stelt op onze reisverhalen wil je dat dan laten weten? Dan haal ik je uit de mailinglist. We hopen natuurlijk vooral dat we jullie een beetje mee kunnen laten genieten van weer een bijzondere reis!
Ik hoop dat het uploaden van foto's gaat lukken. Internet is erg traag ondanks onze Sri Lankaanse sim card. We doen ons best!
Zaterdag 17 december
Om 0.05 's nachts komen we aan in Colombo. Alles loopt gesmeerd en om 02.00 duiken we ons bed in bij Villa Aralya. Vernoemd naar de heerlijk geurende bloemen aan de bomen die rondom het huis staan . Het wordt een rommelige nacht. Ik word geplaagd door een virusje dat ik heb meegenomen uit Nederland. Om 4 uur hoor ik boeddhistische mantra's zoemen, om 6 uur gaan de klokken voor de vroege katholieke mis. Om 06.30 barst het vogelgezang in alle hevigheid los. Voor de rest is het hier heerlijk rustig:) en tegen 8 uur zie ik eindelijk de achterkant van mijn oogleden ( uitdrukking met dank aan Renske) Om 13.00 begroet de eigenaar mij met een nadrukkelijk "Good afternoon,miss, everything OK?? De wereld voelt nog wattig en wiebelig maar een lunch gaat er wel in. We houden een rustig dagje. Felix pakt de fietsen uit en we lopen wat langs het strand. Negombo is een rustig vissersplaatsje. Bootjes en hutjes op het strand, een mix van toerisme en de lokale bedrijvigheid die dat met zich meebrengt. Hier en daar nog Nederlands erfgoed: the Dutch canals zijn onlangs uitgebaggerd met financiele steun van de Nederlandse overheid.
Zondag 18 december
We houden weer een luierdagje want ik ben nog niet topfit.
Maandag 19 december- Op de pedalen en het raadsel van Villa Wild Ceylon
Negombo-Andigama, 80 km
Na weer een rumoerige nacht vertrekken we om 07.00. De eerste kilometers fietsen we door een groene woonwijk met hoge palmen en mooie huizen. Daarna buigen we af en fietsen langs zee. Mensen zitten aan de kant van de weg met de vers gevangen vis van die ochtend. Zilverwit glinsterend, liggen de vissen in alle sooren en maten uitgestald. Verser dan vers! Er komt een man voorbij op een roestige oude fiets met een enorme vis op zijn bagedrager, de vangst van de dag!
Hier en daar is de verwoestende kracht van de tsunami van 2004 nog goed te zien. Langs de kustweg zijn veel kerkhoven met slachtoffers van de ramp. Op sommige plekken is de weg nog steeds niet hersteld en moeten we door de modder fietsen. ( gelukkig is het droog). Als we de eerste etappeplaats bereiken besluiten we nog een stukje verder te fietsen. Het is nog vroeg en op booking.com had ik een prachtige villa gezien, een veel fijnere plek dan de resthouse ( een oud engels politieburo) waar we nu ons soepje eten, dus verder maar weer. Eerst een klein stukje langs de highway en dan via een rustige secundaire weg het binnenland in. De mensen zijn vriendelijk en kinderen zwaaien ons regelmatig verlegen toe. Gelukkig geen hello salvo's zoals vorig jaar in Cambodja.
We komen aan in het dorp van onze bestemming maar geen spoor te bekennen van onze droomvilla Wild Ceylon.... We komen terecht bij een ander hotel en na enig aandringen dat we echt een reservering hebben gedaan bij Villa Wild Ceylon springt de eigenaar op zijn brommer en toert voor ons uit. Hij duikt een zandpad in en kilometers lang rijden we door het woud. Hij kent de Villa zelf ook niet maar na diverse keren vragen zijn we op onze droombestemming. Een mooie plek is het zeker! Een jongen komt met grote ogen van verbazing de hoek om. Een reservering via booking is hem niet bekend...Zijn collega (met shampoohoofd) komt ook poolshoogte nemen maar verdwijnt schielijk weer het huis in. We besluiten de Villa maar te laten voor wat het zou kunnen zijn en besluiten dan de eigenaar van het hotel blij te maken. Daar komen we terecht in de categorie "hoe snel kunnen we weer naar huis".....Life sucks.....Maar we hebben een enorme wedding hall helemaal voor ons zelf waar straks de chicken curry geserveerd wordt. Ik hoop alleen dat de bruiden wegblijven vanavond....
Dinsdag 20 december
Andigama-Puttalam, 52 km
We worden wakker door een enorme regenbui en later nog een. Gelukkig wordt het droog....We ontbijten met water en mierzoete broodjes in de weddinghall. Geen bruiden meer gezien vannacht, behalve dat de kamer tegenover ons werd gebruikt voor pre-wedding activiteiten:) Via een gravelroad met veel kuilen en gaten gaan we op weg naar Puttalam. Na 10 km stranden we voor de werkplaats van een kleermaker; een lekke band. Goed getimed overigens want komt weer een behoorlijke plensbui over! Onder toeziend oog van de kleermaker en met hulp van een emmer water van de buurman wordt de band gefixed. Het is droog! We worden nog uitgenodigd om te eten maar het is nog vroeg in de ochtend dus maar niet. We hobbelen en slalommem verder rondom de potholes, nog 10km dan zijn weer bij de doorgaande weg. Af en toe horen we Fur Elise voorbijkomen, het deuntje van de plaatselijke bakker die met zijn wagentje voorbijkomt. We zijn vroeg op plek van be-stemming en gaan nog even naar het stadje. Gisteren zagen we heel veel katholieke kerken. In deze regio zijn dat moskeeen geworden. Uit een van de huisjes in de moslimwijk schettert vol overgave "Silent Night, Holy Night" uit de radio....
Als mensen de kans krijgen knopen ze een praatje aan. En zo raken we aan de praat met een Sri Lankaanse man die in Duitsland en Engeland heeft gewoond en vaak teruggaat naar Sri Lanka maar hier niet meer helemaal meer kan aarden. Waarom hij wegging wordt niet helemaal duidelijk maar vanaf de tachtiger jaren tot 2009 woedde er een burgeroorlog tussen de Tamilminderheid en de Singalezen waarbij veel mensen omgekomen zijn.
Woensdag 21 december
Puttalam-Wilpattu National Park, 50 km
Vandaag fietsen we naar het noordoosten het binnenland in. Een mooie tocht over de A12....Deze A12 is zo rustig dat je af en toe de vogels hoort fluiten. We komen aapjes tegen, een varaan ligt heerlijk te zonnen aan de kant van de weg. En af en toe vliegt er een prachtig gekleurde vogel voorbij. De ijsvogel hebben we al een aantal keren gespot, iedere keer weer een feestje die prachtige blauwe kleur! Halverwege komen we ons terrasje tegen. Ik bestel een heerlijke ice koffie, Felix is minder blij met een soort buisman distillaat...Maar het mooie plekje maakt alles goed. Om 11 uur zijn we op onze bestemming. Het is een uitgestorven bedoening en we struinen door het huis ( het is een nogal zooierige bedoening) en we horen iemand uitgebreid douchen. Even later komt de eigenaar op z'n brommertje aantuffen. Ja, we hebben een reservering via booking.....het gaat goed deze keer! We krijgen thee en de doucheman is een uur bezig om onze kamer in orde te maken. Hij loopt heel wat heen en weer met sop, spons, beddegoed. We krijgen verse bloemetjes op tafel en er liggen kussens met kant op het bed, de handdoeken ruiken naar kamfer. Als Felix het toilet doortrekt springen er twee kikkertjes uit de pot!! Deze accomodatie heeft betere tijden gekend maar ze doen er alles aan om het ons naar de zin te maken.
's Middags doen we een gamedrive: prachtige vogels, een hele grote uil (oehoe?), krokodillen, varanen, en op de valreep spot onze gids met zijn scherpe ogen een luipaard, slapend in de boom. Als we het op park uitrijden staat een olifant langs de kant van de weg te trompetteren....of we 'm al hebben gezien?
Donderdag 21 december
Wilpattu National Park-Anuradhupura, 35 km
Met een stevige omhelzing (voor Felix, gelukkig) neemt de huismeester afscheid van ons. Het is een broodmagere man met een grappig accent en het was aandoenlijk om te zien hoe hij in de vergane glorie van de guesthouse zijn best deed het ons naar de zin te maken. Hij deed me denken aan Manuel van Fawlty Tower's maar dan gelukkig zonder z'n vreselijke baas Basil......
We hebben een korte route vandaag en fietsen verder langs de A 12 het binnenland in. Het is een heuvelachtige route met hier en daar huisjes en winkeltjes aan de kant van de weg. Anuradhapura was vroeger de hoofdstad van Sri Lanka. In de tweede eeuw werd de toenmalige koning door een monnik ingewijd in het Boeddhisme en dat sprak hem zeer aan. Sindsdien is het een belangrijk bedevaartsoord. Er zijn nog veel resten van bouwwerken bewaard gebleven uit die tijd. Het is een parkachtig gebied, ca 20 m2 groot met eeuwenoude bomen en ruines. Mooi om doorheen te fietsen en er gaat een bepaalde rust van uit, zo uitgestrekt is het gebied. Vandaag hebben we gelukkig een luxer hotel. Even bijkomen van ons safari guesthouse.....
Ik hoop dat het uploaden van foto's gaat lukken. Internet is erg traag ondanks onze Sri Lankaanse sim card. We doen ons best!
Zaterdag 17 december
Om 0.05 's nachts komen we aan in Colombo. Alles loopt gesmeerd en om 02.00 duiken we ons bed in bij Villa Aralya. Vernoemd naar de heerlijk geurende bloemen aan de bomen die rondom het huis staan . Het wordt een rommelige nacht. Ik word geplaagd door een virusje dat ik heb meegenomen uit Nederland. Om 4 uur hoor ik boeddhistische mantra's zoemen, om 6 uur gaan de klokken voor de vroege katholieke mis. Om 06.30 barst het vogelgezang in alle hevigheid los. Voor de rest is het hier heerlijk rustig:) en tegen 8 uur zie ik eindelijk de achterkant van mijn oogleden ( uitdrukking met dank aan Renske) Om 13.00 begroet de eigenaar mij met een nadrukkelijk "Good afternoon,miss, everything OK?? De wereld voelt nog wattig en wiebelig maar een lunch gaat er wel in. We houden een rustig dagje. Felix pakt de fietsen uit en we lopen wat langs het strand. Negombo is een rustig vissersplaatsje. Bootjes en hutjes op het strand, een mix van toerisme en de lokale bedrijvigheid die dat met zich meebrengt. Hier en daar nog Nederlands erfgoed: the Dutch canals zijn onlangs uitgebaggerd met financiele steun van de Nederlandse overheid.
Zondag 18 december
We houden weer een luierdagje want ik ben nog niet topfit.
Maandag 19 december- Op de pedalen en het raadsel van Villa Wild Ceylon
Negombo-Andigama, 80 km
Na weer een rumoerige nacht vertrekken we om 07.00. De eerste kilometers fietsen we door een groene woonwijk met hoge palmen en mooie huizen. Daarna buigen we af en fietsen langs zee. Mensen zitten aan de kant van de weg met de vers gevangen vis van die ochtend. Zilverwit glinsterend, liggen de vissen in alle sooren en maten uitgestald. Verser dan vers! Er komt een man voorbij op een roestige oude fiets met een enorme vis op zijn bagedrager, de vangst van de dag!
Hier en daar is de verwoestende kracht van de tsunami van 2004 nog goed te zien. Langs de kustweg zijn veel kerkhoven met slachtoffers van de ramp. Op sommige plekken is de weg nog steeds niet hersteld en moeten we door de modder fietsen. ( gelukkig is het droog). Als we de eerste etappeplaats bereiken besluiten we nog een stukje verder te fietsen. Het is nog vroeg en op booking.com had ik een prachtige villa gezien, een veel fijnere plek dan de resthouse ( een oud engels politieburo) waar we nu ons soepje eten, dus verder maar weer. Eerst een klein stukje langs de highway en dan via een rustige secundaire weg het binnenland in. De mensen zijn vriendelijk en kinderen zwaaien ons regelmatig verlegen toe. Gelukkig geen hello salvo's zoals vorig jaar in Cambodja.
We komen aan in het dorp van onze bestemming maar geen spoor te bekennen van onze droomvilla Wild Ceylon.... We komen terecht bij een ander hotel en na enig aandringen dat we echt een reservering hebben gedaan bij Villa Wild Ceylon springt de eigenaar op zijn brommer en toert voor ons uit. Hij duikt een zandpad in en kilometers lang rijden we door het woud. Hij kent de Villa zelf ook niet maar na diverse keren vragen zijn we op onze droombestemming. Een mooie plek is het zeker! Een jongen komt met grote ogen van verbazing de hoek om. Een reservering via booking is hem niet bekend...Zijn collega (met shampoohoofd) komt ook poolshoogte nemen maar verdwijnt schielijk weer het huis in. We besluiten de Villa maar te laten voor wat het zou kunnen zijn en besluiten dan de eigenaar van het hotel blij te maken. Daar komen we terecht in de categorie "hoe snel kunnen we weer naar huis".....Life sucks.....Maar we hebben een enorme wedding hall helemaal voor ons zelf waar straks de chicken curry geserveerd wordt. Ik hoop alleen dat de bruiden wegblijven vanavond....
Dinsdag 20 december
Andigama-Puttalam, 52 km
We worden wakker door een enorme regenbui en later nog een. Gelukkig wordt het droog....We ontbijten met water en mierzoete broodjes in de weddinghall. Geen bruiden meer gezien vannacht, behalve dat de kamer tegenover ons werd gebruikt voor pre-wedding activiteiten:) Via een gravelroad met veel kuilen en gaten gaan we op weg naar Puttalam. Na 10 km stranden we voor de werkplaats van een kleermaker; een lekke band. Goed getimed overigens want komt weer een behoorlijke plensbui over! Onder toeziend oog van de kleermaker en met hulp van een emmer water van de buurman wordt de band gefixed. Het is droog! We worden nog uitgenodigd om te eten maar het is nog vroeg in de ochtend dus maar niet. We hobbelen en slalommem verder rondom de potholes, nog 10km dan zijn weer bij de doorgaande weg. Af en toe horen we Fur Elise voorbijkomen, het deuntje van de plaatselijke bakker die met zijn wagentje voorbijkomt. We zijn vroeg op plek van be-stemming en gaan nog even naar het stadje. Gisteren zagen we heel veel katholieke kerken. In deze regio zijn dat moskeeen geworden. Uit een van de huisjes in de moslimwijk schettert vol overgave "Silent Night, Holy Night" uit de radio....
Als mensen de kans krijgen knopen ze een praatje aan. En zo raken we aan de praat met een Sri Lankaanse man die in Duitsland en Engeland heeft gewoond en vaak teruggaat naar Sri Lanka maar hier niet meer helemaal meer kan aarden. Waarom hij wegging wordt niet helemaal duidelijk maar vanaf de tachtiger jaren tot 2009 woedde er een burgeroorlog tussen de Tamilminderheid en de Singalezen waarbij veel mensen omgekomen zijn.
Woensdag 21 december
Puttalam-Wilpattu National Park, 50 km
Vandaag fietsen we naar het noordoosten het binnenland in. Een mooie tocht over de A12....Deze A12 is zo rustig dat je af en toe de vogels hoort fluiten. We komen aapjes tegen, een varaan ligt heerlijk te zonnen aan de kant van de weg. En af en toe vliegt er een prachtig gekleurde vogel voorbij. De ijsvogel hebben we al een aantal keren gespot, iedere keer weer een feestje die prachtige blauwe kleur! Halverwege komen we ons terrasje tegen. Ik bestel een heerlijke ice koffie, Felix is minder blij met een soort buisman distillaat...Maar het mooie plekje maakt alles goed. Om 11 uur zijn we op onze bestemming. Het is een uitgestorven bedoening en we struinen door het huis ( het is een nogal zooierige bedoening) en we horen iemand uitgebreid douchen. Even later komt de eigenaar op z'n brommertje aantuffen. Ja, we hebben een reservering via booking.....het gaat goed deze keer! We krijgen thee en de doucheman is een uur bezig om onze kamer in orde te maken. Hij loopt heel wat heen en weer met sop, spons, beddegoed. We krijgen verse bloemetjes op tafel en er liggen kussens met kant op het bed, de handdoeken ruiken naar kamfer. Als Felix het toilet doortrekt springen er twee kikkertjes uit de pot!! Deze accomodatie heeft betere tijden gekend maar ze doen er alles aan om het ons naar de zin te maken.
's Middags doen we een gamedrive: prachtige vogels, een hele grote uil (oehoe?), krokodillen, varanen, en op de valreep spot onze gids met zijn scherpe ogen een luipaard, slapend in de boom. Als we het op park uitrijden staat een olifant langs de kant van de weg te trompetteren....of we 'm al hebben gezien?
Donderdag 21 december
Wilpattu National Park-Anuradhupura, 35 km
Met een stevige omhelzing (voor Felix, gelukkig) neemt de huismeester afscheid van ons. Het is een broodmagere man met een grappig accent en het was aandoenlijk om te zien hoe hij in de vergane glorie van de guesthouse zijn best deed het ons naar de zin te maken. Hij deed me denken aan Manuel van Fawlty Tower's maar dan gelukkig zonder z'n vreselijke baas Basil......
We hebben een korte route vandaag en fietsen verder langs de A 12 het binnenland in. Het is een heuvelachtige route met hier en daar huisjes en winkeltjes aan de kant van de weg. Anuradhapura was vroeger de hoofdstad van Sri Lanka. In de tweede eeuw werd de toenmalige koning door een monnik ingewijd in het Boeddhisme en dat sprak hem zeer aan. Sindsdien is het een belangrijk bedevaartsoord. Er zijn nog veel resten van bouwwerken bewaard gebleven uit die tijd. Het is een parkachtig gebied, ca 20 m2 groot met eeuwenoude bomen en ruines. Mooi om doorheen te fietsen en er gaat een bepaalde rust van uit, zo uitgestrekt is het gebied. Vandaag hebben we gelukkig een luxer hotel. Even bijkomen van ons safari guesthouse.....
-
22 December 2016 - 17:32
Willemijn Bruining:
Gusta,
wat zijn jullie toch avontuurlijk bezig. Ik ben dus een van die weinigen die nog niet wist dat jullie weer op reis gingen. Leuk om te lezen hoe het jullie daar vergaat.En als ik goed lees, gaat het niet allemaal even vlekkeloos. Maar volgens mij zijn jullie dat zo langzamerhand wel gewend.
Heel veel plezier, goede gezondheid, mooie dingen en avonturen toegewenst! Uiteraard zonder lekke banden! -
22 December 2016 - 19:22
Annie:
Een reis vol nieuwe indrukken, zo bijzonder dat jullie daar rondfietsen! Ik kijk nu al uit naar het volgende verslag. Staat Trincomalee ook nog gepland? Maak dan maar extra foto's ;) -
22 December 2016 - 20:03
Jeanette :
Leuk, ben gek op jullie reisverhalen....erg mooie foto's zeg! Geniet lieve mensen, dikke kus! -
22 December 2016 - 20:11
Rens En Aly:
Hoi dappere trappers.
Wat weer een belevenissen! Leuk om nu ook de foto's erbij te zien.
Al zien we hierop nog steeds niet onze verhalenschrijfster.
Veel fietsplezier nog en hopenlijk weten de Srilankezen ook hoe ze een een heerlijk kerstdiner kunnnen bereiden voor hun hollandse gasten.
Liefs Pap en mam Rens en Aly
-
23 December 2016 - 09:18
Dick:
Hallo Gusta en Felix, weer prachtige verhalen met bijbehorende foto's. -
23 December 2016 - 10:44
Ela:
Lieve Gusta en Felix,
Heerlijk om weer deelgenoot te zijn van jullie belevenissen. Wens jullie een prachtige reisperiode en alle goeds voor 2017. Liefs Ela -
24 December 2016 - 16:48
Ellis:
Hoi dappere trappers,
Wat veel avonturen alweer, en de reis is net begonnen. Ik wens jullie een super lekker kerstdiners. Met al die garnalenvissers komt dat vast wel goed. -
24 December 2016 - 22:03
Patrick:
Hoi pap en Gusta,
Erg leuk om jullie op deze wijze te kunnen volgen.
Wat een leuke foto's :)
Ik kijk nu al uit naar een volgend verslag.
Veel plezier.
Liefs, Patrick -
25 December 2016 - 13:11
Josje & Jan Willem:
Ha lieve twee,
Wat heerlijk om jullie reisverhalen weer te kunnen lezen. Het is hier nu Eerste Kerstdag en we hebben zojuist samen de avonturen gelezen en de foto's bekeken. Wat zouden wij graag als kerstcadeautje jullie willen verrassen met een kort bezoek! Sri Lanka ziet er prachtig uit! Net als jullie; weer strak in pak met volgepakte fietsen. Mooi hoor. Fijne Kerstdagen toegewenst en veel fietsplezier! Alle goeds en liefs van ons XXX -
27 December 2016 - 17:26
Nora:
Wow, wat een andere wereld weer. En zo anders dan China. Stoer hoor! Ik ga jullie weer lekker volgen. Geniet van de reis! Liefs, Nora -
29 December 2016 - 22:16
Rieneke En Ko Ter Veen:
we merken dat de globe of moet we zeggen de fahrad-trotters weer onderweg zijn - we hebben bovenstaande verhalen gelezen en blijven nieuwsgierig naar alle verhalen - we genieten ervan en nemen aan dat jullie daar ook reusachtig vermaken gezien de mooie foto's en verhalen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
