Het zuiden, (ongerepte) stranden en binnenland

Donderdag 5 januari
Embilipitiya-Tangalle, 50 km

Vandaag fietsen we richting de zuidkust. Het is weer een schitterende route, via allerlei binnenwegen, rijstvelden, bananen- en palmbomenplantages. Langs de weg is altijd wel bebouwing, leuke gekleurde huisjes, sommige met een mooi tuintje. Onderweg bezoeken we de Mulkirigala Rock cave Temple, uit de 3e v. Chr. Het is een hele klim naar boven maar het is het waard; de grotten zijn allemaal prachtig beschilderd. Als ik het museumpje bezoek, krijg ik de zegen van Boeddha mee. Voor ik er erg in heb pakt de man van het museum mijn hand en prevelt allerlei mantra's. Ook krijg ik een soort van bol op mijn hoofd gedrukt. Onder de bol lagen nogal wat briefjes van 1000 rupees....tja na deze zegen werd duidelijk een tegenprestatie verwacht.....voor wat, hoort wat is kennelijk ook een van de mantra's van Boeddha?? Na het oilfantenavontuur gun ik Boeddha, vooruit, een extraatje......
Aan het begin van de middag komen we aan op plek van bestemming. Ergens tussen Tangalle en Dikwella liggen een aantal mooie, rustige strandjes en daar strijken we neer. Wat een mooie plekjes hier! Wat een rust! Het strand delen we met de de lokale bevolking, 3 toeristen en wat vissersbootjes. Er zijn twee hutjes van palmbladeren waar je kan eten en drinken. Alles wordt ter plekke klaargemaakt. Wat een heerlijke plek! 's Avonds slapen we in op het ruisen van de zee....

Vrijdag 6 januari,
Ergens tussen Tangalle en Dikwella, rustdag
Lekker uitslapen, ontbijten op het strand. Op een bodyboard op de golven deinen, lezen, een kopje koffie, luieren, lunchen. Een lekker lange strandwandeling. Ijsvogeltjes spotten in de lagune tussen de mangroven. Prachtig zijn ze!
We zijn vandaag verkast naar een superplekje. We hebben een kamer met balkon en uitzicht op zee. Ik geloof dat we nog nooit zo'n mooi plekje hebben gehad! De omgeving is mooi, rustig en nog onbedorven door teveel toerisme. Felix denkt erover hier maar echt pensionado te gaan worden....

Zaterdag 7 januari
We houden nog een rustdag op dit paradijselijke stukje aarde. Felix doet zijn best om de ijsvogel te portretteren en zit urenlang verdekt opgesteld tussen de mangroven om het vogeltje vast te leggen. Het valt nog niet mee want de plaatselijke familie heeft wasdag. Eerst poedelen ze zelf uitgebreid in het binnenmeertje en daarna is het wasgoed aan de buurt. Als de rust is teruggekeerd komen een stel jongetjes krabbetjes zoeken en daarna komt er nog een jongen voorbij die de bloemen uit mangrove heeft geplukt. Hij vertelt dat deze
bloemen met lange slierten eraan worden gebruikt voor een duivelsmasker (in de traditionele dansen).
De ijsvogelfoto's zijn aardig gelukt vind ik maar Felix is nog niet helemaal tevreden. Hij zou nog dagen kunnen blijven om het perfecte plaatje te schieten........

Zondag 8 januari
Tangalle-Unawatuna, 79 km
Om kwart voor zeven nemen we afscheid van dit mooie plekje aarde. We verlaten de kust en gaan via allerlei landelijke weggetjes het binnenland in. Het is altijd weer leuk om te zien hoe het (dorpse) leven zich voltrekt bij weer een nieuwe dag. Een jonge knul staat bij een stevige Sri lankaanse beat zijn tanden te poetsen. 100 meter verder doet zijn buurman hetzelfde. Vrouwen vegen het erf weer schoon. Meisjes in smetteloos witte jurken met een kanten kraag staan rondom de stupa om offers te brengen aan Boeddha. Een stel schooljongens in witte kaftans zwaaien ons enthousiast toe. Zij hebben lol om ons en wij om hen....een man met nog maar 1 tand in zijn bovengebit moet er om lachen en vraagt waar we vandaan komen en naar toe gaan. Het leven is gemoedelijk en haast bestaat niet. Als we stoppen hebben we altijd wel een praatje. Het is weer een prachtige tocht, onderweg ontbijten we met papaya en ananas. In een winkeltje kopen we jam voor de droge broodjes die we mee hebben gekregen. En toch ook maar weer een yoghurtje, smaakt altijd goed!
Als wij bijna op bestemming zijn kopen we nog een nostalgisch waterijsje voor 6 cent per stuk. Felix is even terug in zijn jongensjaren en kan zijn geluk niet op!
Unawatuna is wel even wat anders dan onze vorige bestemming. De Lonely Planet had ons ernstig gewaarschuwd dus dan kan het alleen maar mee vallen. Gelukkig nog geen hoogbouw en veelal kleinschalige accomodatie. Wel een hele drukke weg met veel hotels. Wij zitten gelukkig op een rustige plek en kijken mooi op de baai uit, onder het wakend oog van Boeddha, gezeten op een heuvel recht voor ons......Toch weer een bijzonder plekje! ( met twee bijzondere huisdieren: de witte konijnentweeling die de hele dag vrolijk rondscharrelt...)

Maandag 9 januari-rustdag
Vandaag doen we vanuit ons hotel een uitstapje naar Galle dat 6 km verderop ligt. De oude stad Galle is ommuurd door een oud fort, gedeeltelijk gebouwd en verstevigd door Nederlanders met de V.O.C. mentaliteit... Het oude gedeelte heeft mooie huizen en kleine straatjes. Een Dutch reformed church en een Dutch hospital, onlangs gerenoveerd met o.a. Nederlandse subsidie en biedt nu plaats aan up-market ondernemers. Een kopje koffie kost hier net zoveel als in Driebergen...Her is een leuke plek om rond te wandelen en fietsen en hier en daar een praatje aan te knopen met de winkeliers. En bijna iedereen die we terloops even spreken heeft wel een connectie met Nederland. De een heeft gevaren op Rotterdam, de volgende een zus met vrienden in Apeldoorn enz. Als we een antiekwinkeltje binnen lopen hangt er een zand-zeep-soda setje aan de muur uit grootmoeders tijd. Hoezo V.O.C. mentaliteit? Balkenende zou er trots op zijn!